zaterdag 21 juli 2012

Zaterdag 21 juli

Vannacht best lekker geslapen met de airco zacht aan. Best lastig om een instelling te vinden die we allebei fijn vinden. We slapen nu met 23 graden, wat voor mij eigenlijk een paar graden te warm is om met een t-shirt onder tenminste een laken te slapen.. Op deze temperatuur duurt het een paar uur voordat ik voldoende ben afgekoeld om iets aan te trekken. Monique vindt 23 graden veel te koud nu ze overdag in 35 graden loopt...
We hebben laat ontbeten en de kinderen nog later, een kwartiertje voordat het buffet om 10 uur sluit. Inger had deze ochtend zoveel last van haar oor dat we ook voor haar de dokter hebben ingeschakeld. Die heeft twee soorten druppels gegeven, waarvan we hopen dat het gaat helpen.
Monique en Laurien hebben voordat de winkels om half twee dicht gaan op zaterdag nog even geshopt. We hebben vandaag ook simkaartjes gekocht zodat we in Suriname gemakkelijker kunnen bellen. Met twee tot drie telefoontjes vanaf de mobiel ipv vanaf het vaste toestel in de hotelkamer hebben we het geld er al uit. De telefoon van Joris blijkt en netwerklock te hebben, maar dat weten we op te lossen.
Lunchen doen we bij een pannenkoek/poffertjes zaak vlakbij ons hotel. Ik neem een lekkere uitsmijter. Hier kunnen we nog wel eens vaker gaan lunchen....  Tijdens de lunch komt er een tropische bui langs. In een paar minuten loopt het overdekte terras over en staan er plaatselijk plassen van 30 centimeter diep op de straat.....
In de middag houden we ons rustig omdat Inger zich nog steeds niet fijn voelt door haar oorpijn. Joris en ik wandelen een rondje door Paramaribo. Tegen achten lopen we naar een groot rosti restaurant in de stad, dat tot onze stomme verbazing op zaterdagavond gesloten is. We lopen naar de water kant naar een uitspanning die Boksi heet. De kaart ziet er best aardig uit en de prijzen lijken ok. De porties zijn echter behoorlijk klein en de frietjes zijn lauw. Ook dit restaurant gaat van de lijst.
Wat opvalt in Suriname is dat iedereen op straat zeer vriendelijk is, maar de bediening is kortaf en zegt weinig. Het schijnt dat dit nog een overblijfsel is van de slaventijd, waarin de slaven werden geacht alleen het hoogst nodige te zeggen.
We lopen rond half 11 terug naar het hotel en gaan bij de ijszaak voor Torarica nog even wat coupes en icecreamsoda halen. Die houden we erin, mjam!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten