Dinsdag 31 juli

We waren gisteravond best moe, dus we sudderen nog wat in bed en gaan om 9 uur ontbijten. De meisjes sluiten zich ook bij ons aan, Joris komt kwart voor tien, vlak voor de ontbijttafel sluit in beeld. Vandaag is de laatste volledige dag in Paramaribo en ook de laatste werkdag in Paramaribo, dus willen we een aantal dingen nog doen. Het eerste is het kopen van postzegels, we zijn steeds net niet instaat om op het juiste moment een poskantoor te bezoeken en dat sluit om twee uur, dus dat doen we eerst. Bijzonder om 7000 km van huis een brievenbus aan te treffen met een speciale gleuf voor post naar Nederland. Daarna het tweede dat we nog steeds niet hebben gedaan: een bezoek brengen aan het fort Zeelandia. Hier is onder andere een herdenkingsplakkaat te vinden voor de decembermoorden. Verder een museumpje over de geschiedenis van het fort en een museumpje over de geschiedenis van de slavernij.

Het volgende dat we nog niet hebben gedaan in Paramaribo is een fietstocht naar de plantages aan de overkant van de rivier. We huren vijf fietsen voor een halve dag en fietsen naar de haven. Hier liggen vissersboodjes, die voor 30 SRD (6 euro) ons met de fietsen naar de overkant vervoeren. Een mooie tocht die vlak langs het in de tweede wereld oorlog in de rivier gezonken schip voert. Aan de andere kant gaan we een hapje in een klein restaurantje eten. Op de kaart staan verschillende broodjes, maar het meeste is al op. Er is nog een broodje kaas en er is verder nemen we Roti kip en voor Inger Roti met het laatste eitje... Vervolgens fietsen we in de richting naar de Peperpot, een van de grote plantages uit de 18e eeuw. Onderweg komen we nog bekenden tegen van de tocht naar Anaula, leuk om even bij te kletsen. Bij de Peperpot aangekomen probeert men ons via het nieuw aangelegde  natuurreservaat Peperpot naar de plantage te laten gaan voor 60 SRD, maar daar trappen we niet in en we fietsen gewoon via de onverharde weg naar de plantage, waar het huis van de toenmalige eigenaar is gererestaureerd en bekijken de loods waarin vroeger de koffie werd gebrand. Ook de slavenwoningen staan er nog en worden bewoond.

 We kijken wat rond op het terrein, stappen weer op de fietsen en pedellen terug naar de bootjes. Als we de fietsen weer hebben ingeleverd, belt oma Joris op zijn mobiel om even bij te praten, ook vanwege zijn verjaardag onlangs.
Voldaan lopen we terug naar het hotel en gaan nog even zwemmen bij Torarica. Die avond gaan we eten bij Martin's House of Indian food. De bediende die we aanvankelijk krijgen maakt zoveel hilarische fouten dat we naar verborgen camera's gaan zoeken, maar het blijkt geen opname voor "Poets" te zijn. Ook kan ze niet overweg met ons verzoek om ons te helpen met de menukaart. Gelukkig komt de eigenaar Martin er zelf bij en die adviseert ons wat we het beste kunnen kiezen. Enige tijd later komt de bediende met het een en het ander waarvan we nogal moeten puzzelen wat wat is. Dan komt er een tijd niets, dus we beginnen maar te eten. Later komt de rest en dan blijken we niet altijd de gerechten juist ingeschat te hebben. Zo heb ik bijvoorbeeld het gerecht van Laurien opgegeten.Dat merk ik pas als mijn gerecht komt... Al met al wel lekker gegeten en redelijk betaalbaar. Onze vaste taxi chauffeur Rajen komt ons ophalen en zet ons af bij Tangelo, voor onze icecreamsoda's...